Hoofdstuk 17
“Dag meneer van Ginderen.” Klonk het zwoel achter Herman.
Hij herkende de zachte zwoele, maar ook zo krachtige stem van Colette meteen.
Het was alweer een tijdje geleden dat hij Colette gezien had en het was dan ook even schrikken toen hij haar in de plaatselijke supermarkt tegen kwam.
Wat was dat toch met deze jonge vrouw?
Hij kon even niet meer denken en zei volkomen op de automatische piloot gedag terug.
Hij hoopte dat hij vriendelijk genoeg geweest was en probeerde zijn hoofd erbij te houden.
Inwendig vloekte hij stevig.
‘Godverdomme, wat ben je toch een klootzak. Komt er een lekker wijf in de buurt, dan kun je gelijk niet meer denken en dan verlies je gelijk alle controle. Kijk maar uit, straks commandeert ze je mee naar huis en dan kraakt ze je weer net zoals de vorige keer.’
Colette liep rustig verder en deed haar boodschappen.
Herman probeerde tactisch in andere gangen zijn boodschappen te doen, maar dat lukte niet echt.
Steeds botste hij weer tegen haar wagentje aan en ze moest er iedere keer weer om lachen.
“O, meneer van Ginderen, het lijkt wel of er een magneet in onze wagentjes zit.”
Ze moest er erg om lachen en Herman wist zeker dat ze heel goed doorhad dat zij de regie weer volkomen in handen had.
Herman lachte na iedere nieuwe botsing steeds schaapachtiger.
Hij voelde dat hij op de een of andere manier weer bij Colette thuis zou belanden en dan zou hij zich weer als een verliefde jonge stier proberen te gedragen en haar keer op keer willen bevredigen.
“U woont hier in de buurt?” vroeg ze schijnheilig.
Colette leek erg verrast toen Herman dat bevestigde.
“O, wat leuk,” kirde ze vrolijk, “dan moet u eens langs komen. Neem uw vrouw gerust mee, dan drinken we gezellig een kopje koffie, of wat sterkers.”
“Voor mijn vrouw even geen alcohol,” verweerde Herman zich zwakjes, “Ze is namelijk in verwachting van haar eerste kind.”
‘Lul.’ Dacht hij bij zichzelf. ‘Zeg toch nee man. Nou denkt ze dat je komt.’ Colette op haar beurt genoot alweer zichtbaar van haar uitwerking op Herman. Ze genoot ervan om hem in een hoek te drukken.
Per slot van rekening was het zijn eigen schuld.
Hij was er toch mee begonnen.
Hij wilde haar toch in zijn greep hebben en houden.
Hoe vaak en hoe lang had hij gedacht dat vol te kunnen houden?
Colette raakte zachtjes zijn arm aan en vroeg nog een keer of hij langs wilde komen met Sonja.
“Ik heb een lekker drankje voor vrouwen die in verwachting zijn. Dat schijnt goed te werken. Misschien kunt u het eens voor uw vrouw kopen. Kijken of ze het lust. Kijk hier staat het.”
Colette nam een plastic flesje met een rood bruinig drankje erin.
Op het etiket las Herman dat het goed was voor je spirituele lichaam of zoiets. Daar moest hij dus niets van hebben en geloofde totaal niet in dat slappe geneuzel van Goeroes en zo.
Maar op aandringen van Colette stopte hij het in zijn winkelwagentje en kocht het spul.
Bij de kassa zag hij tot zijn geluk dat de rij waar Colette in stond langzamer ging dan de zijne en dus zou hij straks buiten niet meer in de verleiding gebracht worden met haar mee te gaan.
Herman was een praktische man en hij bedacht zich dat de diepvries producten dan zouden ontdooien en dat kon natuurlijk niet de bedoeling zijn. Van de haastige zenuwen vergat hij de zegeltjes en andere voordeel mogelijkheden en buiten op de parkeerplaats laadde hij supersnel de boodschappen in de auto en reed weg.
Toen hij de parkeerplaats afdraaide, zag hij Colette nog net met haar volle winkelwagentje de supermarkt uitkomen.
Hij zag ook nog net dat ze in het rond keek of hij er nog was.
Herman voelde zich een beetje kinderachtig, maar voelde ook een stuk opwinding in zijn maag.
‘Jeetje, ik lijk wel een verliefde puber die bang is een flater te slaan tegenover het meisje waar hij gek op is?’
Hij kon nog net een grote vrachtwagen ontwijken die de voorraden in de supermarkt bij kwam vullen.
Het zweet stond hem op het voorhoofd.
Thuis gekomen bracht hij de spullen snel naar de keuken en borg ze op hun plaats.
In de korte tijd dat Sonja en hij samen waren had ze hem al behoorlijk goed afgericht en geleerd waar hij de boodschappen moest laten.
Dat was altijd handig zo zei ze dan, want dan kun je het ook zelf vinden als ik er niet ben.
De volgende stap is dat ik je leer koken.
Herman was het speciale drankje voor Sonja helemaal vergeten, hij dacht eigenlijk alleen nog aan het bezoekje dat hij af zou moeten leggen met Sonja aan Colette.
Dat zou een pijnlijk verhaal worden.
’s Avonds kwam Sonja met het flesje in de hand de kamer in lopen.
Ze las het etiket aandachtig, draaide de dop er af en nam een slokje uit de fles.
Ze liet het goedje door haar mond glijden en slikte het voorzichtig door.
In het rond kijkend beoordeelde ze de smaak.
“Hm, niet slecht. Hoe kom je er aan?”
“O, dat is me aanbevolen in de supermarkt. Je weet wel ik zou boodschappen doen. Ze zeiden dat het gezond was en goed voor je spiritualiteit of zoiets. Ik dacht dat het geen kwaad kon, dus heb ik het maar gekocht.”
Herman deed zijn best om zo nonchalant mogelijk te doen.
Sonja had een apart zintuig voor dit soort zaken, ze wist dat er iets loos was. “Heb je die meid weer gezien?” Ze vroeg het haast achteloos, maar ze zag zijn rug verkrampen.
Hij scheen iets omhoog te komen met zijn hoofd en Sonja wist dat het waar was.
“Je weet dat ik het niet erg vind dat je haar neukt. Maar doe het niet zo opzichtig.”
“We hebben helemaal niks gedaan. Echt waar niet.”
Herman klonk wanhopig, alsof hij wist dat hij schuldig bevonden zou worden door een jury in de rechtbank, nog voor er goed en wel van een verdediging sprake was.
“Echt Sonja, je moet me geloven we hebben niks gedaan. Mijn God, waar ben ik aan begonnen. Vanmiddag tijdens boodschappen doen liep ik haar tegen het lijf.”
Herman wilde verder gaan, maar Sonja onderbrak hem sarcastisch.
“Maar dat vond je vast niet erg.”
“Dat vond ik dus wel erg, want het met haar aanleggen was een van de stomste dingen die ik ooit heb gedaan. Nee luister nou, ze is hier in de buurt komen wonen en daarom kwam ik haar tegen. Ze heeft ons uitgenodigd voor een kopje koffie of een borrel.”
“Madam heeft lef zeg. En wat heb jij gezegd?”
“Nou dat jij in verwachting bent van jou eerste kind en dat jij dus geen alcohol wil.”
Hij stond er een beetje verloren bij te kijken terwijl hij dit zei en hij trok zijn schouders enigszins omhoog.
Hij zag er echt hulpeloos uit.
“En?”
“Wat en?”
“Nou, heb je gezegd dat we komen?”
Herman keek zijn jonge vrouw met grote verbaasde ogen aan.
“Nee natuurlijk heb ik dat niet gezegd. Wie denk je dat ik ben?”
“Nou wat dacht je van een grote volwassen man die erg veel moeite heeft met verkeerde vrouwen van zich af te houden. Je had op het aanbod in kunnen gaan. Dat had ik wel leuk gevonden. Ik wil haar wel eens ontmoeten. Als je haar weer tegen komt en ze vraagt het weer, moet je accepteren.”
Sonja draaide zich comfortabel in de hoek van de grote leren bank en nam een flinke slok van het gezonde drankje.
“Zij heeft dit zeker aanbevolen?”
‘Jezus,’ dacht Herman, ’zijn vrouwen helderziend of zo?’
“Ik zal er aan denken,” zei hij nadat hij even over de situatie had nagedacht, “maar ik denk dat je een vergissing maakt.”
“We zullen zien.” En ze nam nog een flinke slok van het rood bruinige goedje.
Hoofdstuk 18.
“Komen jullie nog, Of moet ik het aan je vrouw vragen?”
Herman schrok zich half dood en stootte zijn hoofd aan de onderkant van de achterklep van de auto.
Dat was er een van degelijke Duitse makelij dus het was ook een pijnlijke ervaring.
Hij had totaal geen erg gehad dat Colette haar auto naast die van hem had gezet.
Herman wreef over zijn pijnlijke hoofd en zei snel.
“Eh,”
Zijn ogen puilden haast uit zijn kassen van de paniek waar hij zich uit probeerde te ontworstelen.
“Nou, Sonja wil je wel een keer ontmoeten. Ze weet het.”
Herman voelde zich plotseling een stuk of vijf kilo lichter geworden.
Tjonge jonge, die bekentenis had hem enorm opgelucht.
Toen pas zag hij hoe mooi Colette er uit zag.
Werkelijk op haar aller verleidelijkst.
Ze had hoge bruine suède laarzen aan, een dito kleurig leren rokje en een sportief ecru truitje erop.
Een grote ketting met beige kralen bungelde brutaal over haar borsten.
En haar weelderige net gewassen haar krulde wulps over haar schouders. Herman was totaal verloren op dus slag verkocht.
‘Hoe komt het toch dat ik altijd zo geil word van vrouwen in leer?’ dacht hij terwijl hij hoopte dat Colette zijn plotselinge erectie niet had gezien.
“Leuk dat je vrouw ook wil komen, maar ik wil eerst met jou alleen praten. Laten we nu maar gaan. Rij maar achter me aan.”
Ze stapte in haar auto en reed langzaam en beheerst weg.
Herman stapte snel in zijn eigen wagen volgde haar gedwee en vroeg zich af wat er ging gebeuren.
Ze reden naar het hotel waar ze de eerste keer ook naar toe geweest waren en waar Herman zich helemaal suf had geneukt met haar.
De kamer was snel geregeld en Herman liep met een groot rood opgezwollen hoofd achter haar aan.
Hij had geen schijn van kans gehad om te protesteren.
Colette had het woord gedaan en hij had getekend.
Het leek wel of ze zich had voor bereid en dat ze op haar kans gewacht had, want ze had een middelgrote koffer bij zich.
Alsof het volkomen legitiem was dat ze hier waren en dat ze misschien wel een paar dagen zouden blijven.
In de kamer probeerde Herman nog zwakjes tegen te stribbelen, maar Colette wierp zich in zijn armen.
Haar warme adem ontspande zijn hals.
Ze zoende hem stevig in zijn nek, terwijl ze haar slanke lichaam strak tegen het zijne aan drukte.
Herman verloor zijn evenwicht en ze vielen op bed.
Ze begonnen zichzelf en elkaar koortsachtig uit te kleden.
“Mijn god, meisje, wat heb ik het moeilijk gehad.” kreunde Herman tussen twee wilde zoenen door om zich vervolgens helemaal te laten gaan.
En voelde plotseling weer zijn heftige en zeer diepe gevoelens voor Colette naar boven komen.
Hij had ze te lang moeten onderdrukken.
“Wat dacht je van mij, stoute jongen. Jij neukt met mij terwijl je nog maar net je derde vrouw getrouwd hebt en haar gelijk ook maar even zwanger gemaakt hebt. Wat moet ik wel niet van je denken? Dat je met iedereen neukt? Nou?” “Nee schat, ik heb met geen andere vrouwen dan met jouw en mijn vrouw geslapen.”
“Geneukt, schat. We hebben geneukt. Vergeet dat niet, want ik vergeet het zeker niet. En nu gaan we weer neuken.”
Colette had zijn hemd bijna van zijn lijf gerukt en trok nu zijn short bijkans aan flarden.
Hij probeerde zo goed en zo kwaad als het ging haar slipje uit te trekken.
Haar prachtige borsten priemden stevig en parmantig vooruit.
Herman drukte zijn hoofd er zachtjes tegenaan.
“Wat heb ik jullie gemist.”
Om ze vervolgens met lange passievolle kussen te begroeten.
Bij beide borsten hield hij na de kus, de tepel even tussen zijn lippen geklemd, zodat ze een stukje uit getrokken werden alvorens hij ze weer los liet waardoor ze weer terugschoten.
Colette genoot daar van.
Dat wist hij nog heel goed.
Dus herhaalde hij het talloze keren.
Colette werd er hyper geil van, ze kreunde en kreeg bijna haar eerste orgasme.
Herman wist nog heel goed dat Colette stevige orgasmes beleefde en veel.
Ze leek wel onverzadigbaar.
Op een gegeven moment duwde ze hem van zich af en gleed over het bed naar de andere kant en trok de bruin leren koffer naar zich toe, snel opende ze de koffer en haalde er een ring uit.
Herman had buitengewoon nieuwsgierig, maar ook zeer wellustig naar haar prachtige benen en billen gekeken en naar haar vagina, die er vredig tussen zat.
Of lag.
Het is maar wat je liever hebt.
Ze draaide zich om en gaf hem de rubberen ring aan.
“Om doen.”
Daar had je het weer.
Weer van die korte gecommandeerde zinnetjes.
“Wat moet ik hier mee?”
Herman had zo´n ding nog nooit gezien.
“Dat is een cockring, die moet je achter je eikel doen. Hij knelt een beetje af, maar daar blijft je lul langer hard van. Zeggen ze.”
Dat leek hem wel wat dus gehoorzaamde hij en wurmde de ring over zijn lul heen tot achter de eikel.
Hij zat nog maar net of Colette smeerde een koud gel-achtig goedje over zijn eikel en smeerde zijn hele lul ermee in.
“Wat... wat is dit? Wat doe je?”
Herman gilde bijna van de koude gel op zijn lul.
“Stil maar, hij valt er heus niet van af hoor. Dat zou alleen maar zonde zijn. Rustig maar, je hebt niets te vrezen.”
Herman moest er even aan wennen, maar na een handvol seconden was het net of hij zijn lul niet meer voelde.
“Wat is dit nou weer voor spul?” hij griste nieuwsgierig de tube uit haar handen en nam zich voor ook zo´n tube te kopen.
“Ik voel mijn lul niet meer joh, nou hou ik het zeker nog langer vol?”
Colette keek hem tevreden in zijn gulzige geile ogen.
“Als het werkt wel, we gaan het beleven.”
Ze rolde op haar rug en nodigde hem uit op haar te komen liggen.
Herman beantwoorde haar uitnodiging gewillig en met gretige graagte.
Hier had hij stilletjes op gehoopt.
Hij had haar gemist.
Thuis was het toch niet meer hetzelfde en deze jonge vrouw wakkerde het vuur stevig aan tot een hoog opvlammende zinderende vuurzee.
Het vuur was niet te blussen die middag, die avond en de daaropvolgende nacht.
Hij zou wel zien wat hij thuis zou zeggen.
Het mocht toch immers.
Had Sonja dat niet uitdrukkelijk tegen hem gezegd?
Hoofdstuk 19.
Het viel Herman niet mee toen hij de volgende dag na de middag op kantoor kwam.
Sonja had hem niet of nauwelijks aangekeken en hem later thuis de hele avond genegeerd.
Op kantoor had ze hem nog wel een aantal papieren laten tekenen en dat had hij zonder ze te lezen trouw gedaan.
Wat kon hem nou gebeuren?
Toch had hij een onbestemd gevoel.
Het was een mengeling van schuld, schaamte en opwinding.
Sonja had immers gezegd dat ze het niet erg vond dat hij het ook met Colette deed.
Maar toch had hij het dwingende gevoel dat het toch ergens niet goed zat. Telkens als hij haar aankeek en tegen haar wilde praten, draaide ze zich om en liep weg, of begon met de secretaresse te praten.
Die was ook niet gek en wist allang hoe de vork in de steel zat.
Haar man werkte in het hotel en had zijn vrouw verteld dat Herman daar met een andere vrouw had liggen neuken.
Dat hadden ze niet gezien, maar het was goed te horen als je in de gang liep of op de kamer ernaast lag.
Een paar gasten hadden hun verontwaardiging uitgesproken en waren geschokt vertrokken.
Die hielden er ook wel van, maar dan zonder licht en zonder geluid.
Hij had een katjes in het donker knijpen gebaar gemaakt, want de vrouw had blosjes op de wangen gehad en hij had het zweet nog op het voorhoofd zitten, dus die waren weer even jong geweest.
En dan toch verontwaardigd vertrekken, uiteraard met een fikse korting.
“Wat had je toch een schijnheilige mensen op de wereld” hadden de secretaresse en haar man tegen elkaar gezegd.
Nu zag ze dat Herman wel erg snel van de hemel in de hel terecht was gekomen.
Ze had eigenlijk wel een beetje medelijden met hem, want hij was een goede baas.
Met Sonja had ze minder op, dat was een bitch.
Ze begreep niet dat als je weet dat je man het met een ander doet, dat je hem dan zijn gang laat gaan en hem toch straft.
‘Ga dan bij hem weg.’ dacht ze terwijl ze haar computer uit deed.
Ze keek nog even meewarig naar Herman terwijl ze haar jas aandeed en groette hem vriendelijk voor ze de deur achter zich sloot.
Herman had haar amper weg horen gaan en beantwoordde haar verstrooid.
Met zijn gedachten zat hij helemaal ergens anders.
Sonja had hem de hele middag geen blik waardig gegund en hem volkomen genegeerd en aan zijn lot overgelaten.
Ze vond het goed dat hij met Colette naar bed ging, maar hij kreeg wel straf. Hij werkte langer dan normaal en hij vond het eigenlijk wel weer leuk om te werken.
Hij zou er toch maar niet mee stoppen, hij kon het immers niet laten.
Thuisgekomen vond hij de hond in de pot.
Sonja had niet op hem gewacht met eten en was zelfs al naar bed.
Herman schonk zich een biertje in, liep naar de bank en nam onderweg de afstandsbediening van de televisie mee.
Onverschillig en zonder geduld zapte hij alle zenders minstens vijf keer heen en weer tot hij toch maar op een van de documentaire zenders bleef hangen. Hij zat gedachteloos te kijken hoe krokodillen hun prooi beslopen, veroverden en verorberden.
Dat zag er behoorlijk heftig en wreed uit.
Als de prooi een beetje pech had en dat hadden de meesten, dan waren ze volkomen kansloos tegen deze geweldige en meedogenloze pre- historische jagers.
Hij voelde zich even prooi tussen twee krokodillen.
En zwangere vrouwtjeskrokodillen zijn nog gevaarlijker dan niet zwangere vrouwtjeskrokodillen en die waren al gevaarlijk.
Toen hij naar bed ging besloot hij voor de zekerheid de logeerkamer te gebruiken.
Dat was maar goed ook, want Sonja had hun slaapkamer aan de binnenkant op slot gedaan.
Moe, maar toch wel voldaan liet hij zich op bed vallen en droomde de hele nacht dat hij op de vlucht was voor twee krokodillen, waarvan er een een hele dikke buik had en het nog feller op hem had voorzien dan de andere.
Hoe de droom afliep wist hij niet en kwam hij ook niet te weten, want iedere keer als een van de krokodillen de bek wijd opensperde om hem te grijpen begon de droom weer van voren af aan.
Op het laatst hoorde hij zichzelf gillen als de bekken opengesperd werden.
De gil stierf dan weg en hup, daar begon de ellende weer.
Iedere keer probeerde hij op een andere manier te ontsnappen, maar wat hij ook probeerde, niets lukte.
“Lekker geslapen?”
‘Gelukkig, ze praat weer met me’, dacht Herman met barstende koppijn.
Hij liep in zijn pyjama naar de aanrecht om een kop koffie in te schenken.
“Of moet ik zeggen; heb je lekker geneukt?”
“Alsjeblieft Sonja, terg me niet zo. Ik weet dat ik een slappe lul ben…”
“Niet bij die vrouw toch? Dan staat ie wel stevig denk ik zo?!. Hoe heet ze ook alweer? Eh ... Chevrolet?”
Sonja kon ijzig kalm zijn en poeslief klinken, maar Herman zag alleen maar wijd opengesperde krokodillenkaken.
“Colette.” antwoordde hij duf.
Sonja was strijdvaardig, Herman begreep er niets van.
Natuurlijk was hij een slappe lul.
Hij was net met een prachtige vrouw getrouwd die haar eerste kind van hem verwachtte en dan legde hij het aan met een geil winkelmeisje.
“Straf me. Asjeblieft, straf me. Maar maak me niet gek met die spelletjes van je, daar kan ik niet tegen.”
“Je kunt ook niet tegen Colette, maar toch trap je er iedere keer weer in. Soms vraag ik me wel eens af waarom ik met je getrouwd ben. Want ik wist dat dit ging gebeuren. Ik mag je dus niet straffen, want ik ben bewust met je getrouwd. Ik hou ook nog steeds van je. Het kan me op zich niks schelen dat je met andere vrouwen naar bed gaat. En toch voel ik me er niet lekker bij. Als de kleine er is zal ik ook eens met een andere vent in het hotel gaan liggen schreeuwen. Kijk, want dat vind ik wel erg, dat mijn secretaresse het eerder weet dan ik.”
Herman stond als aan de grond genageld en was op slag van zijn hoofdpijn af.
“Hoe bedoel je?”
Hij zag er zeer schaapachtig uit toen hij die domme vraag stelde.
“Ik hoorde haar het hele verhaal tegen een van de meiden op kantoor vertellen, maar die had het ook al gehoord. Iedereen weet het.”
“Maar hoe kan dat nou?”
Herman had een lege koffiemok in zijn handen en draaide hulpeloos om zich heen kijkend op zoek naar het koffiezetapparaat.
“Haar man werkt in dat hotel stommeling dat je d’r bent en hij kent jou wel, maar jij hem niet. Iedereen kent jou, alleen ken jij hier helemaal niemand omdat je zo ongelooflijk asociaal bent. Ik ben zelf naar de buren gegaan om kennis te maken. Ze durfden het niet, want ze dachten dat jij ze niet wilde zien. Dat is dus rechtgezet, ze komen vanavond. En geloof het of niet, ook zij weten van jouw geneuk in het plaatselijke hotel. Neem in het vervolg een kamer in een hotel een eindje verderop. In ieder geval buiten orgasme-afstand.”
Herman ging op een van de keukenstoelen zitten en roerde in zijn koffie.
Niet in staat om helder te denken keek hij Sonja vragend aan.
“Is dat alles waarom je kwaad bent? Niet eens om mij in bed met Colette?”
Hij merkte niet eens dat het rijmde, anders had hij gehoord hoe goedkoop het klonk.
“Precies.”
Sonja liep op hem af en zoende hem hartstochtelijk op zijn mond.
Ze ging achter hem staan en sloeg haar armen om hem heen en drukte haar hoofd tegen het zijne en ze kuste hem in zijn nek.
“Ik word er zelfs geil van. Dat wist ik niet van mezelf, maar het idee van jou met die andere meid wind me op. Ik wil je nu en hier.”
Voor hij het wist was Sonja om hem heen gegleden en was bovenop zijn schoot gaan zitten en zoende hem lang en vurig op zijn mond.
Herman merkte niets meer van jaloezie of woede, hij proefde alleen lust, pure lust.
Hij beantwoordde haar even vurig.
Haar hand ging door zijn open staande gulp en ze leidde hem bij haar naar binnen.
Herman had er zin in, maar hield het niet lang vol, toch gleden ze tevreden van elkaar af.
Die avond voelde Herman zich sterk.
Hij wist zich bijgestaan door zijn fantastische vrouw en hij zag de verwarring bij de buren.
Toch had de avond een verrassing in petto, want na een paar uurtjes aftasten en een paar drankjes was de sfeer zo los, dat de buren hun geheim prijs gaven.
Sonja en Herman wisten niet wat ze hoorden, want het waren op het eerste gezicht hele gewone, normale mensen.
Zeg maar, op het saaie af.
Herman had vaak gedacht dat ze iedere vrijdagavond gingen dansen of zo, of braaf naar de schouwburg, of bioscoop.
Maar dit had hij niet verwacht.
“Ja kijk, wij ehh, wij hebben nogal behoefte aan… nou ja hoe zal ik het zeggen.”
De buurman keek vragend naar zijn vrouw, maar die zat zachtjes te giechelen met een guitig opgetrokken neusje.
Ze legde haar kin op haar borst en keek hem schalks aan.
Sonja en Herman wisten niet hoe ze moesten kijken, en durfden al helemaal niet naar elkaar te kijken.
Iets in Herman deed hem huiveren.
“Nou ja, ik zeg het gewoon. Wij gaan regelmatig naar een paren club. In het zuiden des lands.”
Herman wist het, hij had al zo’n akelig gevoel gekregen toen de buurvrouw zo krols naar hem had gekeken.
‘Als ze maar niet dacht dat hij … ‘
“Wat enig.” hoorde hij Sonja zeggen, “dat heb ik nou altijd zo spannend gevonden, maar ik heb het nooit gedurfd.”
Sonja had Herman wel meer verbaasd, maar ze scheen er geen genoeg van te krijgen hem te blijven verbazen.
“Wat dacht je schat, zullen we dat ook niet eens een keer doen? Dan nemen we Colette ook mee.”
Herman verslikte zich in zijn cognac en keek met grote ogen van zijn vrouw naar de buurman en diens vrouw.
Die laatste zag het kennelijk wel zitten in Herman, want ze knikte gretig met kirrende geluidjes.
‘Die is zo geil als boter, daar hoef je maar naar te kijken en die komt al klaar.’ dacht hij verschrikt en het deed hem griezelen.
Wat hij keurig wist te verdoezelen tijdens zijn hoestbui omdat hij zich verslikt had.
Toen hij weer bij gekomen was zei hij lichtelijk verbaasd: “Ik weet niet of ik dat wel durf.”
Zo, pats boem, dat was er uit en hij had niet eens gelogen.
Want neuken, daar wist hij alles van, maar neuken met de buurvrouw terwijl haar man stond toe te kijken daar had hij geen kaas van gegeten.
En daar moest hij niet aan denken dat die stond te kijken en al helemaal niet dat hij het met Sonja lag te doen, of met Colette.
“Ben je jaloers buurman?” de buurvrouw klonk bijna als Sonja en Colette samen.
“Zou je het niet eens met mij willen doen? Ik ben heel lief hoor.”
Herman verslikte zich weer en zei snel: “O, dat geloof ik graag,” en hij voelde zich tot diep in zijn nek blozen. “Maar ik geloof niet dat ik het zou kunnen als iedereen toekijkt.”
“Maar iedereen is zelf bezig, er is verder niemand die zich wat van je aan trekt, daar hebben ze gewoon geen tijd voor. En als je privé wilt, dan trek je je terug in een kamertje. Leuk toch?”
Dat leek Herman een stuk beter, maar toch voelde hij zich erg ongemakkelijk. Hij zou zich eigenlijk opgelucht moeten voelen, maar dat was hij niet.
Hij voelde zich ineens van het stoutste jongetje van de klas, het braafste jongetje, nog maagd zelfs.
Vergeleken bij de twee doorgewinterde weekend sekstoeristen van links opzij. Sonja wilde er alles van weten en ze kreeg precies te horen wat ze wilde horen.
Herman zag aan haar dat ze het meende en dat het haar wel wat leek.
Hij begon zich grote zorgen te maken.
“Leuk stel.” zei ze toen ze weg waren.
En inderdaad, ze hadden nog een hele tijd gezellig zitten praten en alhoewel de buurman het initiatief had genomen, was zijn vrouw toch het meest fanatiek geworden en ook het meest actief.
Het had hun huwelijk zelfs goed gedaan.
Uiteindelijk had de buurman zijn jaloezie overwonnen en genoot hij ook zo af en toe van een vrouw die met hem seks wilde.
Soms keek hij alleen maar en bij de hele wilde taferelen liet hij zich zelden meeslepen, maar waakte hij ervoor dat zijn vrouw niet te ver ging, al was die daar nooit echt blij mee dat hij zich er tussen wierp als het hem te heftig werd. Ze had hem zelfs al een keer gedreigd bij hem weg te gaan als hij dat nog een keer zou doen.
Van schrik had hij maar niet gekeken en had zelfs een keer meegedaan.
Toen hij dat aan Sonja vertelde moest ze lachen. “Jullie mannen hebben altijd de wildste ideeën over seks, maar als het echt leuk wordt haken jullie meestal als eersten af.”
Herman was sprakeloos.
Die nacht werd Herman in zijn dromen door drie wilde krokodillen achterna gezeten en door elk van hen woest verslonden.
En ook deze keer weer herhaalde de droom zich tot de wekker ging.
Het was dan ook niet verwonderlijk dat Herman buitengewoon moe wakker werd en hij wist instinctief dat het de hele dag ook niet beter zou worden.
Daar had je dat steeds sterker wordende ‘gevoel’ weer.
Misschien moest hij er eens mee naar een dokter.
Maar die begrepen daar niets van, dat was hem al een paar keer opgevallen als hij voor controle bij zijn huisarts kwam of bij een andere voor een onafhankelijk onderzoek en oordeel.
Met ‘gevoel’ kon je niet bij de dokter terecht.
Ze konden er geen strookje van het een of ander indoen en naderhand kijken welke kleur dat strookje gekregen had om de uitslag te kunnen vast stellen.
Ze hadden er ook geen pillen voor.
En als ze die al hadden, dan wilde Herman die niet.
Hij ging liever gewoon dood.
Al waakte hij ervoor dat tegen wie dan ook te zeggen.
In de keuken heerste een nerveuze spanning en het ontbijt werd dan ook zwijgend genoten.
Het ‘gevoel’ zwol aan.
Want Herman had de gloed in Sonja’s ogen gezien en hij vreesde met grote vrezen.
“Liesbeth heeft me precies verteld hoe het gaat op zo’n club. Als je als vrouw niet wilt, dan hoeft het ook niet. De mannen wachten op het teken van de vrouwen. Mooi toch? Dat vrouwen het initiatief hebben?”
‘Vertel iets nieuws.’ dacht Herman, Sonja had nog steeds die gloed in haar ogen.
“Daar weet ik alles van.” zei hij terwijl hij zijn auto voor het bordje met directie parkeerde.
“O ja natuurlijk, Colette.” zei Sonja met een brede glimlach om haar mond. “Wat ben je van plan?”
“Niets.”
Maar daar trapte hij niet in.
Er stond wat te gebeuren, dat kon niet uitblijven.
‘O, god, daar gaat mijn rustige leventje.’
De hele dag zag hij overal de wulpse blikken van zijn buurvrouw Liesbeth om zich heen.
Hij werd er niet geil van, integendeel.
Achter iedere denkbeeldige Liesbeth voelde Herman een woest en hongerig krokodillenvrouwtje.
Sonja werkte de hele ochtend hard en gestadig.
’s Middags ging ze naar huis om te rusten voor het nog ongeboren kind.
Ze had nog steeds die gloed in haar ogen.
‘Als ze maar niet naar de buurman gaat.’ dacht hij bezorgd. ‘Verdomme die verdomde seksuele driften toch ook. Laat me met rust.’
Herman bleef de hele dag op kantoor en probeerde ook zo goed en zo kwaad mogelijk zijn werk te doen.
Hij deed zelfs een paar goede zaken, maar de vorige avond vergeten deed hij het niet.
Toen hij thuis kwam had Sonja een verrassing voor hem in petto.
“We krijgen eters.” had ze gezegd, “nou ja eters, meer één eter, eigenlijk één eetster.”
Herman kreeg een zwaar hol gevoel in zijn maag en hij had opeens geen honger meer.
Hij durfde niet te vragen wie het was en liep naar de kamer om op teletekst te kijken.
Zijn gevoel zei hem dat Sonja Colette was tegengekomen en haar voor het eten had uitgenodigd.
Hij vergat helemaal wat hij wilde zien en hij schakelde over op het een of ander journaal van de een of andere zender.
Het liep allemaal langs en door elkaar heen.
Ergens was een seksclub afgebrand.
Vermoedelijk aangestoken door een jaloerse echtgenote.
´Maak daar maar echtgenoot van.´ dacht hij somber.
Een half uurtje later ging de deurbel.
Hij haatte het ding opeens.
“Doe jij even open schat, ik ben even bezig.”
Sonja klonk hem veel te opgewekt.
Met lood in zijn schoenen liep hij naar de voordeur en het was hem nooit opgevallen hoe groot zijn huis eigenlijk wel was.
Het duurde een eeuwigheid voor hij bij de deur was en de persoon buiten vond het kennelijk ook erg lang duren.
De bel ging nog een keer.
Hoorde hij het goed of klonk het ditmaal driftig.
Hij wist het nu helemaal zeker, Colette stond aan de andere kant van de deur ongeduldig op de deurbel te drukken.
Ook dat deed ze in de gebiedende wijs.
Herman deed open.
Colette stapte resoluut naar binnen en zoende hem vluchtig op de lippen.
“Dag schat, dat duurde lang zeg. Druk gehad de laatste tijd?”
Verbeelde hij het zich, of had ze een gemeen sarcastisch glimlachje om haar mond.
Natuurlijk was ze op haar hoedde, want ze betrad het rijk van het andere vrouwtjesdier en dan zijn alle vrouwen op hun hoede.
Herman dacht weer aan de wilde dierendocumentaire van laatst en de daaropvolgende nachtmerries.
In gedachten was hij alweer op de vlucht voor de twee ontketende krokodillen, nee drie krokodillenvrouwtjes.
En ook nu weer was zijn vlucht vruchteloos.
Hoe kwam het toch dat hij constant tijdens die droom het gevoel had dat twee van de drie krokodillen samen werkten.
Colette had haar jas uitgedaan en al rondkijkend aan hem gegeven, haast achteloos.
“Je woont hier mooi schat.”
Herman hoopte dat Sonja het niet zou horen, maar dat had ze wel.
“Geeft niet hoor, ik hou ook van hem.” breed lachend haalde ze Colette binnen, ze zoenden elkaar op beide wangen zonder hun lippenstift te ruïneren. “Lang niet gezien?”
“Nee, ik wist ook niet dat jij hier woonde joh. Wat leuk, als ik dat geweten had, was ik al lang bij je langsgekomen.”
´Grote goden, ze kenden elkaar.´ schoot het door Herman’s hoofd en als een klein jongetje liep hij achter zijn twee vrouwen aan.
Colette had zich in een strakke lange zwartleren broek gestoken, met lange tot de knie reikende zwarte leren laarzen eroverheen.
´Dubbel geil.´ was het enige dat Herman kon bedenken, hier hield hij van, daar maakte hij geen geheim van, als Sonja er niet bij was, dan was hij gelijk als een bok op de haverkist gedoken.
De zwangere Sonja was ook in het leer.
“Kijk, ik kan hem nog net aan. Nog een paar weken en het zal niet meer gaan.”
”Hoe lang nog?” vroeg Colette en Herman hoorde het antwoord niet eens meer.
Hij zonk weg in twee paar in verrukkelijk leer gestoken vrouwenbenen. ´Tjezus, wie zou ik het eerst nemen,´ was alles waar hij nog aan kon denken, ´maar dat zal wel niet op het menu staan.´ bedacht hij zich triest.
Sonja en Colette bleken elkaar van een cursus te kennen en hadden het altijd goed met elkaar kunnen vinden.
Ze hadden elkaar de eerste keer niet herkend, want het was lang geleden en ze waren sindsdien toch wel enigszins veranderd.
Colette had zich uit een uitzichtloze toestand geworsteld en was er een heel stuk op vooruit gegaan.
“Als ik geweten had dat het jouw man was, dan had ik hem nooit geneukt.” hoorde Herman tijdens het dessert.
“O, maar je mag hem net zo vaak neuken als je wilt, hij doet het niet slecht.” ´Niet slecht!? Godverdomme. Niet slecht!?´ dit ging totaal de verkeerde kant op.
“Ik heb hem wel nog het een en ander moeten leren, maar dat zul je dan ook wel niet erg vinden?”
“Welnee joh. Natuurlijk niet. Daarom wist ik ook gelijk dat hij het met een ander had gedaan. Ik ben eigenlijk wel blij dat hij met jou neukt, dan weet ik tenminste dat hij in goede handen is.”
“Ja, beter dan met de buurvrouw.” lachte Colette.
En Sonja lachte vol mee.
Ze hadden dus al flink met elkaar gepraat.
‘Kunnen vrouwen dan helemaal geen geheim bewaren? Maar als je het niet erg vind, dan hoef je het toch ook niet geheim te houden?’
Herman gaf zich over toen hij achter de twee mooiste vrouwen van zijn leven aan de kamer inliep.
Hij zou het allemaal gelaten over zich heen laten komen.
“Weet je, ik wordt er heerlijk geil van als ik weet dat hij met jou is.”
“Dat meen je niet?” Colette moest proestend lachen.
“Ja, echt. Als hij dan doodmoe thuiskomt, dan wil ik eigenlijk het liefst meteen met hem naar bed. Maar dat gun ik hem niet, bovendien redt hij dat niet, dus laat ik hem eerst een dag zweten en zich schamen en in vertwijfeling rondlopen. Niet veel langer, want dat red ik zelf niet en dan doen we het waar we op dat moment staan.”
“Ook in de supermarkt?”
“Ook in de supermarkt.” Sonja klonk heel beslist.
“Nou dan zal ik er voor moeten zorgen dat we dan niet samen boodschappen doen.” Herman hoorde zichzelf dit zeggen en schrok er zichtbaar van.
De twee jonge vrouwen keken hem met verbaasde ogen aan.
“Dat maken wij wel uit.” zeiden ze in koor.
Herman wist ondertussen wel dat dat zo was.
Om zich enigszins een houding te geven sprong hij op uit zijn luie stoel en liep naar het dressoir.
“Willen de dames iets drinken? Om op een oude vriendschap te toasten?”
Even had hij de zaak in handen, maar dat was snel weer over.
Gelukkig wilden ze allebei iets lekkers en Herman liet zich van zijn beste kant zien.
Met zijn kleren aan dan.
Hij zette de drankjes met een galant gebaar voor Sonja en Colette neer, die inmiddels openhartig naast elkaar op de bank waren gaan zitten.
Het leek alsof ze nauwelijks nog aandacht voor Herman hadden.
Allebei met de in strak leer gegoten benen over elkaar, iets dat Colette beter afging dan Sonja, maar die was dan ook zwanger.
“Eigenlijk zou jij ook zwanger moeten zijn.” Sonja lachte en werd rood.
Ze legde haar hand op de knie van Colette en zei zacht: “Dat meen ik, weet je? Echt, dat meen ik.” en ze keek Colette doordringend aan en toen draaiden ze als bij afspraak hun hoofden naar Herman.
“Ik dacht al, wanneer kom ik weer in beeld.”
Hij probeerde leuk te zijn, maar dat viel verder niemand op.
Dus keek hij een beetje schaapachtig van de een naar de ander en was even sprakeloos.
Maar zei toen hij eindelijk weer bij zinnen was: “Nee, hè. Nee, zeg dat jullie dit niet menen. Nee. Kom op meiden, het is al moeilijk genoeg zo.”
Ze meenden het dus wel.
“Kom hier, lekker ding en doe je broek uit.”
“We hebben net gegeten?” probeerde Herman vertwijfeld.
“Daar laat je je anders ook niet door weerhouden. Kom.”
Sonja gebruikte nu al dezelfde commando´s als Colette en ook nu weer gehoorzaamde hij.
Toen hij vlak bij haar was ritste ze zijn gulp open en haalde zijn lul naar buiten. Die was nederig, want hij was doodsbang, dat het mis zou gaan.
Sonja trok hem aan zijn lul naar zich toe kuste hem op zijn eikel en sloot haar lippen er vervolgens omheen.
Veel meer aanmoediging hoefde hij niet te hebben.
Hij zwol onmiddellijk.
Toen hij groot zeil op had kuste Sonja hem nog een keer op zijn kale vuurrode kop en zei: “Zo, mijn zegen heb je. En nou neuken.”
Colette nam hem handig over en kuste hem ook op zijn eikel en hij groeide nog een beetje, al was het alleen maar omdat hij dat heel graag wou.
Sonja was al bezig om Colette haar laarzen uit te trekken, maar Herman had liever dat ze aan bleven.
Dat was dus even lastig, want ze moesten toch uit omdat ze anders haar zwart leren broek niet uit kon krijgen.
Toen de broek uit was gingen de laarzen weer aan.
De dames hadden er geen enkele moeite mee.
Vreemd genoeg had Herman er ook geen moeite mee.
Hij was zo opgefokt dat hij zijn vriendin op commando van zijn vrouw zwanger moest maken dat hij veel te snel kwam.
Maar dat was volgens plan zeiden de dames en hij werd snel weer in gereedheid gebracht om het karwei verder te klaren.
Herman voelde zich als de gelijknamige fokstier.
´Mijn god, dus zo voelde dat.´
Sonja had net zo´n hoog rode kleur als Herman en die had weer dezelfde hoogrode kleur van opwinding als Colette.
Volgens Sonja was dat een goed teken, want als de vrouw een beetje koortsig was, dan werd ze eerder zwanger.
Na drie keer vroeg Herman een time out.
Hij kon gewoon niet meer.
Het werd hem allemaal te machtig zo met zijn twee vrouwen.
‘Wat deden ze met zijn gevoelens? Walsten ze daar zo maar even over heen? Hij was ook maar een mens van vlees en bloed!’
Zijn gevoelsleven werd danig op de proef gesteld.
Tot voor kort was hij zich er nooit van bewust geweest, maar de laatste tijd kwam zijn gevoel steeds nadrukkelijker naar voren.
Zijn stiekeme verhouding was nu helemaal uit de hand gelopen en nu zat hij helemaal klem en was hij de situatie verre van meester.
In feite was het totaal andersom, de situatie was hém meester.
Zeg maar meesteres.
En daar had hij er ineens twee van.
Colette was blijven slapen.
En ze zou nog veel langer blijven slapen.
De volgende ochtend bij het ontbijt wist Herman aanvankelijk niet goed hoe hij moest kijken.
Moest hij triomfantelijk kijken?
Mocht hij blij zijn?
Opgewonden?
Hij besloot gewoon te zijn wat hij was en hoe hij zich voelde.
Wonder boven wonder had hij redelijk geslapen en had hij nergens last van. Hij had ook niet meer gedroomd van twee krokodillen, al had hij heel even een klein droompje gehad waarin twee krokodillen met dikke buiken hem tevreden oppeuzelden.
Dat had er heel normaal uitgezien en het had hem ook niet verontrust.
Hij kuste de eerste vrouw die hij tegenkwam op de lippen en deed vervolgens hetzelfde bij de andere vrouw.
Toevallig had Colette het dichtst bij gezeten.
Het had net zo goed andersom kunnen zijn.
Het maakte de vrouwen niet uit.
Colette had een ochtendjas van Sonja aan en omdat hij openviel zag Herman dat ze naakt was.
Sonja zat er ook redelijk naakt bij.
“Ik wil dat je eerst Colette neukt en dan mij. Je moet het eerste zaad aan haar geven anders raakt ze niet zwanger.”
“Nu?!? Meteen?!?”
“Ja, nu!” zei de een.
“Meteen!” zei de ander.
Sonja en Colette leken wel tweelingzussen, zo naadloos sloten hun geboden op elkaar aan.
Hij wist het, als de korte geboden gebezigd werden was er geen ontkomen meer aan.
Herman keek van de een naar de ander en nog een keer en uiteindelijk naar zijn slaphangende mannelijkheid.
Hij had nooit gedacht dat zijn geslacht een keer dienst zou weigeren.
Eigenlijk was er van weigering geen sprake, hij kon het echt even niet.
Er zat gewoon even weinig fut in.
Normaliter had hij al fier overeind gestaan als hij alleen al aan twee vrouwen tegelijk dacht.
Dit ging veel moeite kosten.
“Vooruit ouwe jongen, er zijn er genoeg die hun leven zouden geven als ze dit mee mochten maken.”
Hij moest er zelf hard om lachen maar zowel Sonja als Colette keken hem vragend aan.
”We hebben jouw eigenlijk niets gevraagd. Vind je het wel een goed idee? Ben je het er wel mee eens?”
Sonja legde haar hand liefdevol op zijn achterhoofd en kuste hem teder op de mond.
Daarna streelde ze zachtjes over zijn slappe jongeheer.
Herman voelde een tinteling en was blij met elke hulp die hij kon krijgen.
“We willen je niet in verlegenheid brengen.” zei Colette er achteraan en ook zij kuste hem teder op de mond.
En omdat hun monden toch dicht bij de zijne waren kusten ze allebei tegelijk Herman op de mond, zodat ze ook elkaar kusten.
Het duurde een hele tijd voor iemand sprak.
Colette was bij hem komen zitten en haar lichaamsgeur bracht Herman in een soort van gehypnotiseerde toestand.
Het was een magisch moment geweest en ze voelden dat het goed was. Herman zat nu tussen de twee vrouwen in en verbrak als eerste de stilte: “Eigenlijk heb ik geen recht van spreken, ik ben de oorzaak van dit alles. Door mijn egoïstische drang tot controle heb ik jullie in deze positie gedreven. Jullie hebben de zaken handig omgedraaid.”
Een verontschuldigende glimlach verscheen rond zijn mond toen hij opstond en gebaarde dramatisch: “Mijn allerliefste schatten, de regie ligt geheel en al in jullie handen. Doe met me wat je wilt. Beschik over me, maar laat me heel. Ik wil mijn kinderen groot zien worden. En als het even kan ook mijn kleinkinderen.”
Colette keek alleen maar naar hem en Sonja trok hem aan zijn lid weer tussen hen in.
Ze keek hem streng aan.
En Herman begreep dat het geen zin had met grapjes tijd te rekken.
Hij wist wat hem te doen stond.
Deze twee dirigentes namen met minder geen genoegen en hij wist wederom dat hij geen keus had.
Ook al had hij keus, dan gaf hij hen toch hun zin.
Wat een slappe zak was hij toch.
Om zich enigszins een stoere houding te geven sloeg hij zijn armen om Colette heen.
Zo teder als hij in zich had zei hij: “Kom hier lekker dier laat me je moeder maken.”
Het is dat het een plan van beide vrouwen was, anders hadden ze hem in zijn blote reet het huis uit gezet.
Dat wist hij heel zeker.
Toen ze richting slaapkamer liepen besefte Herman dat hij de volkomen verkeerde tekst had gezegd.
Nog enigszins slaapdronken en beneveld van verbazing deed hij zijn ochtendjas uit en ging naast Colette liggen.
Hij keek haar lang en doordringend aan en besefte dat het inderdaad mogelijk was om van twee vrouwen tegelijk te houden.
Colette was als in trance en had maar één wens en dat was zwanger worden. Ze sloeg haar armen om Herman’s hals heen en trok hem langzaam over zich heen.
Herman kuste haar teder in hals en nek en hoopte dat zijn lul deze prikkels zou beantwoorden.
Langzaam werden ze een.
Ze kusten en streelden elkaar en Colette was nu helemaal vastbesloten een kind van hem te krijgen en het vuur wat zij in zich voelde beantwoordde hij vrijwel meteen.
Langzaam steeg zijn mannelijkheid naar penetratie niveau en deze keer beminde hij Colette veel intenser en zachter dan de vorige keer en bracht haar in één keer tot een zwangere vrouw.
Ze rustten een tijdje en lieten het moment op zich inwerken.
Colette had een vastberaden en tevreden glimlach om haar volle lippen.
Sonja had naar hen gekeken en waste Herman liefdevol, waarna hij haar spontaan en met evenveel liefde als hij dat Colette had gedaan nam.
Hij was best wel een beetje trots dat het hem gelukt was.
Ook al besefte hij heel goed dat hij slechts de fokstier in dit hele verhaal was.
En dat zat hem niet lekker.
Dat voelde niet goed.
